PËR TË MIRËN TONË!

Të dashur maqedonas, shqiptarë, turq, boshnjakë, serbë, romë dhe të tjerë, çka tani? A duhet të vritemi? Vallë s'kemi më ç'të bisedojmë? A nuk pamë dhe nuk mësuam se ç'do të thotë lufta? Kaq larg ishte Bosnja e nuk pamë se çka sjellin bombat, plumbat dhe thikat? Vallë nuk pamë se çfarë është tragjedia dhe trauma për fëmijët e pafajshëm kosovarë të detyruar të ikin. Vallë do të theremi si hutut dhe tutsët? Vallë aq e mirë është jeta nën terrorin e bombave? A mendoni se fqiu i nacionalitetit tjetër, i cili jeton afër jush ose diç më larg jush, është armiku juaj? Kujt i dërgonim mish për Kurban Bajram dhe (këtu duhet të shtohet edhe një fjali!)?

Mendojmë se tejkalimi i krizës mund rishtas ta khejë besimin ndërmjet nacionaliteteve të ndryshme në vend. Politikanë egoistë disa herë e keqpërdorën besimin tonë, por ne jemi këtu që t'i dënojmë për marrëzinë e tyre në ditën e zgjedhjeve. Sistemi i rregullimit demokratik e garanton fitoren përfundimtare të vullnetit të elektoratit. Demokracia elektorale është e ngadalshme, zhvillohet përmes një procesi afatgjatë dhe nuk jep instant rezultate. Ndryshimet në sistemin demokratik nuk ndodhin brenda ditës. Të përkujtohemi se cilat të drejta dhe mundësi për artikulim politik dhe kulturor i patëm para dhjetë viteve. Në fushën e mediave, të organizimit qytetar, është arritur përparim i mrekullueshëm. Evidente janë ndryshimet në sistemin arsimor, ngadalë por sigurt ato po zhvillohen në një drejtim i cili do t'i kënaqë nevojat dhe kërkesat e të gjithë neve për arsimim më të mirë. Fundja, mjete të mëdha dhe mund i madh nga jashtë po investohen në zhvillimin e shoqërisë qytetare, e cila nuk ka alternativë në Evropën bashkëkohore.

A duhet që gjithë këtë tani ta flijojmë? Edhe jetën, shtëpitë, dyqanet, të gjitha ato që i kami ndërtuar dhe që na i kanë lënë të parët tanë. Asnjë kufome nuk i vlen fitorja. Asnjë nëne, motre, gruaje nuk i vlen kufoma. Asnjë fëmije kufoma nuk do t'i tregojë sesi të ngasë biçikletën.

Të mendojmë mirë se çka po bëjmë dhe flasim këto ditë. Të mendojmë mirë, me besim se skenari i zgjidhjes së krizës momentale nuk është e thënë patjetër të jetë apokaliptik, porse pozitiv. Përballimi pozitiv i krizës është i mundshëm po qe se të gjithë respektohemi njëlloj. Të gjithë jemi njerëz dhe të gjithëve njëlloj na dhimbset jeta.

Le të takohemi për të pirë një çaj dhe një kafe dhe të bisedojmë, të shikohemi në sy dhe të shohim se çka na brengos dhe çka na frikëson. Vallë kaq shumë urrehemi? Vallë kaq neveritemi nga njëri-tjetrit?

Këto janë ditët kyçe kur duhet ta përtërijmë dhe ta sendërtojmë besimin. Uluni ju fqinj të lagjes së njëjtë, nga ndërtesa e njëjtë dhe bisedoni. Shihni fëmijët tuaj se si luajnë dhe mësoni prej tyre se si bashkërisht t'i gëzohemi jetës.

E mira duhet të vijë, të gjitha problemet duhet të zgjidhen, deshëm ne ose jo. Pse zgjidhja të kalojë nëpër ferr, pse të pagujmë me jetën tonë. Mos vallë duhet të luftojmë që ta kuptojmë vlerën e paqes.

Vetëm duhet ta ruajmë atë qe ende e kemi dhe ta sendërtojmë - mos vallë kjo është më e vështirë sesa të vritemi?

Mendohuni mirë, për të mirën tonë.

Robert Allagjozovski, publicist, Zhidas Daskallovski, Xhabir Derralla, kryetar i OJQ-së për të drejtat e njeriut Civil, Goran Janev, asistent, Qendra për Marrëdhënie Etnike, Ibrahim Mehmeti, drejtor i Programeve të Mediave, Kërkimi i Bazës së Përbashkët, Goran Samoillovski, sekretar i OJQ-së për të drejtat e njeriut Civil, Nafi Saraçini, drejtor i Programit Evropian.