A ėshtė e mundur, si kullė e letrave, papritmas tė bien poshtė
synimet e njė njeriu qė i bėn hapat e parė nė jetė.
Tė rinjtė kanė shumė gjėra tė pėrbashkėta. Tė gjithė jemi tė brengosur pėr gjėra tė njėjta, pyetje dhe hamendje qė kanė pėrgjigjje tė njėjta, jetojmė nėn njė qiell, e ndajmė edhe tė mirėn edhe tė keqen. Tė gjithė ne i kemi ambiciet tona dhe ėndrrat tona dhe synojmė realizimin e tyre. Dhe derisa ne mundohemi ta gjejmė veten dhe ardhmėrinė tonė mbi kėtė tokė, ambiciet pengohen nga tė paarsyeshmit.
A duhet qė ėndrrat dhe mundimet tona tė bėhen pengje tė ideve dhe qėllimeve
tė tė paarsyeshmėve?
A duhet qė ardhmėria jonė e ndritshme tė ndėrrohet nė humnerėn e thellė qė e sjell lufta, miqėsitė tona tė bėhen armiqėsi?
Asnjė i ri, sė paku i arsyeshmi, as nė mendimin mė
tė errėt nuk do ta kishte dėshiruar kėtė. Ne duhet tė kuptojmė se rrėmuja
e luftės , e cila jo moti kaloj afėr nesh, nuk sjell asgjė tė mirė.
Dhe, siē duket tėrėsisht do ta kuptonim kėtė nė rast se nuk do tė
ishin tė paarsyeshmit, ata tė cilėt e ndajnė botėn tonė tė pėrbashkėt nė
"tonėn dhe tuajėn", tė njėjtėt te tė cilėt shumica prej nesh e
gjen idolin e vet.
Ėshtė
momenti i fundit tė kuptojmė se vuajtjet e paraardhėsve tanė nuk duhet tė
jenė pjesė e trashėgimisė sė lėnė gjeneratave tė ardhshme. Ndėrtimi i
ardhmėrisė sė pėrbashkėt ėshtė pėrgjigjja mė e mirė e paarsyeshmėrisė
qė sot ėshtė nė hov tė madh.
Mendoni
mirė pėr tė mirėn tone.
Ljupēo Petkovski, Gjakush Kabashi, Antonio Babnik, Veton Zekolli, Marko Acovski dhe Romir Jakupi Nga gjim."Zef Lush Marku" dhe "Rade Jovēevski Korēagin" nga Shkupi.